#Ανοιξιάτικη_collection
#από_τη_Δημοκρατία_στον_ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟ
Με το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου η #Τσεχοσλοβακία πέρασε στη ζώνη της ρώσσικης επιρροής, όπως και ολόκληρη η ανατολική Ευρώπη (με μοναδική εξαίρεση την Ελλάδα)..
Υπέστη κατά συνέπεια την ίδια ισοπέδωση, που προκάλεσε ο ρωσσοσοβιετικός ηγεμονισμός και που γνώρισαν και οι άλλες χώρες της περιοχής. Όπως είναι γνωστό, η διαδικασία αυτή πέρασε από δύο βασικές φάσεις.
Στην πρώτη φάση, αμέσως μετά τον πόλεμο, η σοβιετική πολιτική επεδίωξε να υπάρχουν στις ανατολικοευρωπαικές χώρες κυβερνήσεις συμμαχικές περισσότερο ή λιγότερο φιλικές προς την Ε.Σ.Σ.Δ., σε αυτή τη φάση η εφαρμογή του #κολλεκτιβισμού εις βάρος του βιοτικού επιπέδου αλλά και η πίεση έμμεση ακόμη και ψυχολογικά, με την παρουσία μονάδων του σοβιετικού στρατού.
Στη δεύτερη φάση, η κατάσταση άλλαξε ριζικά, η επόμενη φάση που εγκαινιάζεται με την ρήξη Ε.Σ.Σ.Δ. - Η.Π.Α. και το ξέσπασμα του "ψυχρού πολέμου".
Κατά τη φάση αυτή η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποιεί τα εγχώρια Κ.Κ., όπως και την τρομακτική στρατιωτική πίεση, που διέθετε, για να μεταβάλη τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης σε πειθήνιους δορυφόρους της. Τα "σύμμαχα κόμματα" εξοντώνονται. Τα Κ.Κ. καταλαμβάνουν πραξικοπηματικά την εξουσία και καθιερώνουν το μονοκομματικό κράτος. Κάθε ίχνος πολιτικής ελευθερίας εξαφανίζεται. Συνδικάτα και συνεταιρισμοί μεταβάλλονται σε κρατικά όργανα. Και εφαρμόζεται ολοκληρωτικός κολλεκτιβισμός. Οι δορυφόρες χώρες , παρά τη θέληση των λαών τους, υφίστανται στο ακέραιο το πρότυπο του ρωσσοσοβιετικού σταλινικού καθεστώτος, που το χαρακτηρίζει η πολιτική τυραννία και είναι γραφειοκρατικός κολλεκτιβισμός.
Η δε απόλυτη υποτέλεια των κατά χώρες Κ.Κ. απέναντι στη Μόσχα εξασφαλίζει την απεριόριστη εξάρτηση των χωρών αυτών από τη ρωσσοσοβιετική μητρόπολη.
#2000_ΛΕΞΕΙΣ!
Στις 26 Ιουνίου 1968 δημοσιεύθηκε σε τέσσερις τσέχικες εφημερίδες το "Μανιφέστο" που έδωσε στη δημοσιότητα μία ομάδα εβδομήκοντα #Τσέχων συγγραφέων και επιστημόνων, για να οδηγηθή στην αποκορύφωση της η εκστρατεία της #Σοβιετικής Ενώσεως εναντίον της #Τσεχοσλοβακίας.
Ο τίτλος του είναι απλός #2000_Λέξεις.
Η #κυβέρνηση και το #πρεζίντιουμ το απεκήρυξαν, με μετριοπαθή όμως φρασεολογία,
ο δε ραδιοσταθμός και ο τύπος της Πράγας τάχθηκαν ανεπιφύλακτα υπέρ αυτού.
Το κείμενο του "Μανιφέστου" δεν επαληθεύει τον ισχυρισμό της #Πράβδας ότι οι συγγραφείς του υποστηρίζουν την "χρήση της βίας των όπλων", για την στήριξη μιας εθνικής ηγεσίας αποδεκτής για αυτούς.
Οι Τσέχοι συγγραφείς και καλλιτέχνες στο "Μανιφέστο" τόνιζαν:
Η ζωή του έθνους μας απειλήθηκε από τον πόλεμο. Μετά ακολούθησε μία άλλη άσχημη εποχή με γεγονότα, τα οποία απείλησαν την πνευματική υγεία και τον χαρακτήρα του έθνους.
Το μεγαλύτερο μέρος του έθνους, με ελπίδες απεδέχθη το πρόγραμμα του Σοσιαλισμού. Η διεύθυνση του προγράμματος περιήλθε σε άσχημα χέρια. Δε θα είχε τόσο μεγάλη σημασία το γεγονός, ότι οι διευθύνοντες δεν είχαν αρκετές πολιτικές εμπειρίες, πρακτικές γνώσεις ή φιλοσοφική προπαίδεια, εάν, τουλάχιστον, διέθεταν περισσότερη κοινή σοφία και αξιοπρέπεια.
Το κομμουνιστικό κόμμα, που μετά τον πόλεμο είχε κερδίσει την μεγάλη εμπιστοσύνη του λαού, σταδιακά αντάλλαξε την εμπιστοσύνη αυτή για τα αξιώματα, μέχρις ότου είχε όλα τα αξιώματα, αλλά τίποτε άλλο.
(*Εκδόσεις Πρωτοπορίας: Πράγα 1968 (Θεσ/νικη 1968)
#από_τη_Δημοκρατία_στον_ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟ
Με το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου η #Τσεχοσλοβακία πέρασε στη ζώνη της ρώσσικης επιρροής, όπως και ολόκληρη η ανατολική Ευρώπη (με μοναδική εξαίρεση την Ελλάδα)..
Υπέστη κατά συνέπεια την ίδια ισοπέδωση, που προκάλεσε ο ρωσσοσοβιετικός ηγεμονισμός και που γνώρισαν και οι άλλες χώρες της περιοχής. Όπως είναι γνωστό, η διαδικασία αυτή πέρασε από δύο βασικές φάσεις.
Στην πρώτη φάση, αμέσως μετά τον πόλεμο, η σοβιετική πολιτική επεδίωξε να υπάρχουν στις ανατολικοευρωπαικές χώρες κυβερνήσεις συμμαχικές περισσότερο ή λιγότερο φιλικές προς την Ε.Σ.Σ.Δ., σε αυτή τη φάση η εφαρμογή του #κολλεκτιβισμού εις βάρος του βιοτικού επιπέδου αλλά και η πίεση έμμεση ακόμη και ψυχολογικά, με την παρουσία μονάδων του σοβιετικού στρατού.
Στη δεύτερη φάση, η κατάσταση άλλαξε ριζικά, η επόμενη φάση που εγκαινιάζεται με την ρήξη Ε.Σ.Σ.Δ. - Η.Π.Α. και το ξέσπασμα του "ψυχρού πολέμου".
Κατά τη φάση αυτή η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποιεί τα εγχώρια Κ.Κ., όπως και την τρομακτική στρατιωτική πίεση, που διέθετε, για να μεταβάλη τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης σε πειθήνιους δορυφόρους της. Τα "σύμμαχα κόμματα" εξοντώνονται. Τα Κ.Κ. καταλαμβάνουν πραξικοπηματικά την εξουσία και καθιερώνουν το μονοκομματικό κράτος. Κάθε ίχνος πολιτικής ελευθερίας εξαφανίζεται. Συνδικάτα και συνεταιρισμοί μεταβάλλονται σε κρατικά όργανα. Και εφαρμόζεται ολοκληρωτικός κολλεκτιβισμός. Οι δορυφόρες χώρες , παρά τη θέληση των λαών τους, υφίστανται στο ακέραιο το πρότυπο του ρωσσοσοβιετικού σταλινικού καθεστώτος, που το χαρακτηρίζει η πολιτική τυραννία και είναι γραφειοκρατικός κολλεκτιβισμός.
Η δε απόλυτη υποτέλεια των κατά χώρες Κ.Κ. απέναντι στη Μόσχα εξασφαλίζει την απεριόριστη εξάρτηση των χωρών αυτών από τη ρωσσοσοβιετική μητρόπολη.
#2000_ΛΕΞΕΙΣ!
Στις 26 Ιουνίου 1968 δημοσιεύθηκε σε τέσσερις τσέχικες εφημερίδες το "Μανιφέστο" που έδωσε στη δημοσιότητα μία ομάδα εβδομήκοντα #Τσέχων συγγραφέων και επιστημόνων, για να οδηγηθή στην αποκορύφωση της η εκστρατεία της #Σοβιετικής Ενώσεως εναντίον της #Τσεχοσλοβακίας.
Ο τίτλος του είναι απλός #2000_Λέξεις.
Η #κυβέρνηση και το #πρεζίντιουμ το απεκήρυξαν, με μετριοπαθή όμως φρασεολογία,
ο δε ραδιοσταθμός και ο τύπος της Πράγας τάχθηκαν ανεπιφύλακτα υπέρ αυτού.
Το κείμενο του "Μανιφέστου" δεν επαληθεύει τον ισχυρισμό της #Πράβδας ότι οι συγγραφείς του υποστηρίζουν την "χρήση της βίας των όπλων", για την στήριξη μιας εθνικής ηγεσίας αποδεκτής για αυτούς.
Οι Τσέχοι συγγραφείς και καλλιτέχνες στο "Μανιφέστο" τόνιζαν:
Η ζωή του έθνους μας απειλήθηκε από τον πόλεμο. Μετά ακολούθησε μία άλλη άσχημη εποχή με γεγονότα, τα οποία απείλησαν την πνευματική υγεία και τον χαρακτήρα του έθνους.
Το μεγαλύτερο μέρος του έθνους, με ελπίδες απεδέχθη το πρόγραμμα του Σοσιαλισμού. Η διεύθυνση του προγράμματος περιήλθε σε άσχημα χέρια. Δε θα είχε τόσο μεγάλη σημασία το γεγονός, ότι οι διευθύνοντες δεν είχαν αρκετές πολιτικές εμπειρίες, πρακτικές γνώσεις ή φιλοσοφική προπαίδεια, εάν, τουλάχιστον, διέθεταν περισσότερη κοινή σοφία και αξιοπρέπεια.
Το κομμουνιστικό κόμμα, που μετά τον πόλεμο είχε κερδίσει την μεγάλη εμπιστοσύνη του λαού, σταδιακά αντάλλαξε την εμπιστοσύνη αυτή για τα αξιώματα, μέχρις ότου είχε όλα τα αξιώματα, αλλά τίποτε άλλο.
(*Εκδόσεις Πρωτοπορίας: Πράγα 1968 (Θεσ/νικη 1968)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου